ไม่ใช่หน้าที่ กับ ข้าราชการไทย

เภสัชกรน้อยคนหนึ่งประจำอยู่ร้านยา
แล้วก็มี อย. มาตรวจร้านยาที่เภสัชกรน้อยคนนั้นประจำอยู่
เหตุการณ์ผ่านไปด้วยดี
ร้านยาที่เภสัชกรน้อยประจำอยู่ ผ่านการตรวจอย่างสบายๆ
แต่แล้วเภสัชกรน้อยก็นึกบางอย่างขึ้นได้ จึงบอก อย.ว่า

เภสัชกรน้อย: พี่ แล้วอย่างรถเข็นขายยาแบบนี้ พี่ไปตรวจได้ไหม (เอารูปที่แอบถ่ายรถเข็นขายยาใกล้ๆส่งให้ดู)
อย. : ไม่ได้ หน่วยนี้เป็นหน่วยที่ตรวจร้านยาอย่างเดียว อันนี้เป็นรถเข็น ไม่ใช่ร้านยา หน่วยนี้มีหน้าที่ตรวจแค่ร้านยาอย่างเดียว
เภสัชน้อย: พี่เดินไปดูเดี๋ยวนี้ พี่ก็จับไม่ได้หรอ
อย.: ไม่ได้ ต้องเข้าใจมันเป็นคนละหน่วยกัน หน่วยนี้ไม่มีหน้าที่ หน่วยนี้ตรวจร้านยาอย่างเดียว ไม่มีหน้าที่จับใคร
เภสัชกรน้อย: พี่ไปบอกกันเองไม่ได้หรอ เอารูปไปให้อีกหน่วยนึงดู
อย.: ไม่ได้ ต้องให้น้องเป็นคนร้องเรียน
เภสัชกรน้อย: ถ้าร้องเรียนมันก็ต้องใส่ชื่อจริง นามสกุลจริง แบบนี้ร้านอยู่ใกล้ๆมันก็เข้ามาตบอ่ะดิ
อย.: น้องลองร้องเรียนแบบไม่ประสงค์ออกนามดู
เภสัชน้อย: ถ้าร้องเรียนแบบไม่ประสงค์ออกนาม มันจะส่งเข้าระบบได้หรอพี่
อย.: ไม่รู้เหมือนกัน ไม่งั้นก็โทรสายด่วน อย. แล้วบอกว่า ไม่ประสงค์ออกนามก็ได้
เภสัชน้อย: ถอนหายใจเบาๆ

บางทีระบบข้าราชการ มันก็อุ้ยอ้ายเกินไปนะครับ กว่าจะถึงมือผู้มีหน้าที่จริงๆ ก็สายไปแล้ว
ดีไม่ดี หาคนที่มีหน้าที่ไม่เจอ แล้วงานก็ไม่เดิน