ไม่ว่ากี่ปี กี่รุ่น ปัญหาเรื่องเด็ก ม.ปลาย ค้นหาตัวเองไม่เจอก็เป็นปัญหาใหญ่ที่ไม่เคยเลือนหาย
เวลาน้องค้นหาตัวเองไม่เจอ สิ่งที่น้องทำก็คือ มองหาอาชีพที่มีความก้าวหน้า มีเงินเดือนที่ดี มีเกียรติ มีโอกาสที่ดีในอนาคต มีทุกอย่างที่สามารถเติมเต็มหัวใจที่สับสน ที่สำคัญคือมันต้องมั่นคงที่จะทำให้รู้สึกปลอดภัย ปลอดภัยขนาดที่ว่าแม้ว่าจะต้องอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบไปตลอดชีวิตก็ไม่มีอะไรต้องกลัว
สุดท้าย คำตอบ มันก็จะวนๆ อยู่กับ หมอ ทันต เภสัช ประมาณนี้แหละ
คือ ภาพลักษณ์ของอาชีพไหน เป็นยังไง มันก็ขึ้นอยู่กับ คนที่ประกอบอาชีพนั้นมาก่อนหน้านั้นทำอะไรไว้บ้างนั่นแหละ
ทีนี้เวลาน้องมอง ข้อมูลที่น้องได้ มันจะเป็นข้อมูล ณ ตอนนี้ แต่กว่าน้องจะจบนี่อีก 4-6 ปี ซึ่ง 4-6 ปี ในอนาคตนี่ไวมากนะครับ เทคโนโลยีทุกอย่างมันไปไวเป็นเท่าทวีคูณเรื่อยๆ ถ้าไม่มีอะไรมาฉุดรั้งอย่างสงคราม หรือโรคระบาดครั้งใหญ่ เทคโนโลยีจะไวขึ้น 1 เท่า ในทุกๆปี
อยากให้มองแบบ inside out ออกมาก่อน เดี๋ยว outside in พี่จะวิเคราะห์ให้ว่าในอนาคต อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง
ถ้าหาตัวเองไม่เจอจริงๆ ให้ตั้งเป้าหมายเลยครับ อยากมีชีวิตแบบไหน อยากทำอะไรให้สำเร็จก่อนตาย เราทุกคนต่างก็อยากมีคุณค่าด้วยกันทั้งนั้น (ลองใช้ชีวิตแบบไม่ต้องทำอะไร อยู่แบบไม่มีคุณค่า ไม่มีความหมายดูสักปีนึง รับประกัน เป็นซึมเศร้าแน่นอน)
คือตอนนี้น้องไม่มีปัญหาหรอก เพราะเป้าหมายของน้องตอนนี้คือสอบเข้ามหาลัย จากนั้นเป้าหมายถัดไปก็คือเรียนให้จบ
แต่พอเรียนจบแล้วยังไม่มีเป้าหมายในชีวิตเนี่ย ณ จุดๆนั้น ชีวิตที่ไม่มีความฝันและเป้าหมายมันเป็นอะไรที่เคว้งคว้างมากนะครับ การที่เราตั้งเป้าไว้แต่แรกมันจะทำให้ชีวิตเราไม่เดินสะเปะสะปะ มั่วไปเรื่อยๆ
เชื่อพี่เถอะว่า น้องทุกคนมีของๆตัวเอง ตั้งแต่พี่คุยกับน้องมา พี่ไม่เคยไม่มีใครที่ไม่มีของซ่อนอยู่ในตัว (แต่การจะได้ปล่อยของนั้น ต้องอยู่ให้ถูกที่และถูกเวลาด้วย อยู่ผิดที่ยังพอย้ายหนีได้ แต่เกิดมาเวลาผิดนี่ซวยจริงๆ)
ไม่มีอะไร มาบ่นเฉยๆ
Share this: