“คุณค่าแท้ คุณค่าเทียม”
เท่าที่สังเกตดูคนรอบตัว นักศึกษาเภสัชฯ (หรืออาจรวมถึงคณะอื่นๆ ด้วย) หลายคนกำลังล้มโครมจากการเรียนอันหนักหน่วง โดยเฉพาะปีหนึ่งบางคนที่อาจเคยชินกับการเคยเป็นท็อปของโรงเรียน แต่พอเข้ามามหาลัยกลายเป็นกลางๆ ล่างๆ หรือสอบตก
แอดก็เคยอยู่จุดนั้นเหมือนกัน วันนี้เลยอยากโพสต์ว่าด้วยเรื่องคุณค่าของคนกันค่ะ
คำว่าคุณค่า เอาจริงมันไม่มีความหมายที่ชัดเจนนะ มันขึ้นอยู่กับมนุษย์เราจริงๆ ว่าเราจะนิยามมันแบบไหน คนสองคนที่มีมุมมองต่างกัน ก็อาจมองคุณค่าในชีวิตต่างกันก็ได้
ในมุมมองของเราเอง เรามีมุมมองเรื่องคุณค่าของคนอยู่สองแบบค่ะ แบบแรกคือคุณค่าแท้ แบบที่สองคือคุณค่าเทียม
คุณค่าเทียม คือสิ่งต่างๆ ที่ไม่จีรังทั้งหลาย ทั้งเรื่องของทรัพย์สิน เงินทอง สถานะทางสังคม หรือแม้กระทั่งผลการเรียน เกรดที่น้องคุ้นชินกัน สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่มีคุณค่า แต่มันสามารถเพิ่ม ลด หรือหายไปได้ตามกาลเวลา
คุณค่าแท้ คือความภาคภูมิใจในตัวเองที่เป็นตัวเอง ไม่ว่าตัวเองจะเป็นแบบไหน จะดีหรือร้ายอย่างไร จะสูงส่งหรือตกต่ำ ก็ยังรักและภูมิใจในสิ่งที่มี คุณค่าแท้ไม่ได้ถูกกำหนดว่าต้องเป็นคนเรียนดี เรียนเก่ง หรือเป็นผู้นำใครๆ แต่มันคือการที่ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไร เราก็ยังคงรักตัวเอง
คุณค่าแท้ คือสิ่งที่จะติดตัวเราไปตลอดชีวิต ไม่จางหายไปตามกาลเวลา แต่คนเราจะมีไหมที่สามารถมองทะลุผ่านคุณค่าเทียมที่เคลือบตัวมาจนเห็นคุณค่าแท้ที่อยู่ภายใน
ที่แอดพูดมา ไม่ได้หมายความว่าคุณค่าเทียมไม่สำคัญ สำคัญนะคะ คุณค่าเทียมคือสิ่งที่จะทำให้เราสามารถใช้ชีวิตในสังคมต่อไปได้ ควรให้ความสำคัญและหมั่นสร้างไว้ แต่เมื่อคุณค่าเทียมนั้นหมดไป ก็ขอให้ตระหนักถึงคุณค่าแท้ที่ยังมี
สิ่งที่แอดต้องการสื่อคือ “ควรสร้างคุณค่า (เทียม) เพราะว่าเรารู้สึกมีคุณค่า (แท้) ไม่ใช่สร้างคุณค่า (เทียม) เพราะเราไม่สามารถตระหนักรู้ถึงคุณค่า (แท้) ในตัวเอง”
คนทุกคนล้วนมีค่าในตัวเองค่ะ ขอให้มองลึกเข้าไปในจิตใจ และอย่าให้ใครมากำหนดคุณค่าในตัวคุณ
Share this: